Wednesday, December 10, 2008
Stressed ka ba?
HOROSCOPE KO THIS WEEK:
It will be very easy for you to enjoy yourself today, no matter what you have to do or who you have to do it with! Even if you have problems with a few coworkers, it won't be difficult to come to an agreement about the right strategy to choose. You have an ability to see the bigger picture and rise above pettiness -- so inspire others to do the same by setting all of your personal biases aside. Lead by example and show other people the best way to be. ---- KALOKOHAN
Stressed ka ba?
If you will observe the maturing irritation that tends to mount up on my face (hehe, dramatic effect lang, pasikat….pimples lang ang ibig kong ipahiwatig), the hyperacidity that seemed to escort me during the wee hours of the morning, the inevitable mood swings I feel, and the upsetting insomnia (mabuhay mga nocturnal!) – I can mount up to the conclusion of ME being stressed.
Tapos na ang seminar. Yehey. Though I only had a little participation in terms of man power sa seminar, it all mount up to a spectacular one. Thanks to the ever hardworking, ever devoted painstaking committee heads. (Pero, maraming hindi natuwa sa seminar namin. Ah basta! Pakiramdam ng section namin spectacular at bongga s’ya!). Fortunately, though we do not have a camera, amdami naming pictures. Ewan ko ba siguro epal lang talaga kami nina Francia at Erika. Sayang kasi naka dress kami, minsan lang yun, might as well capture the moment.
Ang nakakalungkot na prelims. Siguro maari akong ihabla ng lipunan at ng mga noble teachers sa gagawin kong ito, ngunit natutunan ko na ang pagtuligsa sa baluktot na palakad ay isang paraan upang sumikat at mapahamak. Dahil nga this past few months parang feel na feel kong magrebelde, eto na to. Jose Rizal Mode.
Hindi ko mapakiwari bakit galit sa section namin ang maraming tao. (Sabi nila) Mayabang daw kami at nagkakanya-kanya. Sige na lang. Kaso minsan nakaka-frustrate kasi. As you all know, I never get used of mishaps. I, by all means, never learned to befriend my frustrations. Hindi yata ako papasa sa prelims ng Asian Civ(Feeling ko lahat kami ng mga kaibigan ko, hindi naman ako nag-iisa). Ganito set up ha- 5 Chapters to be studied for less than 10 hours (kasama na sa 10 hous and dinner, grooming, eating, at sleeping time. Ok?) Alam ko naman na kapag nag-aaral ka natural sayo ang mahirapan, mapuyat, mastress, malosyang, magdusa at magka-pimples lalo na at nuring(hehe kung magsalita akala mo nag-doktor eh noh). Sa 4 years ko sa college hindi ko to first time maranasan.
But maybe for the reason that this is our last sem, and there’s no chance that we can say “Bawi na lang tayo next sem”, ang bigat not to see a positive outcome to something you work hard for. Nag-aral naman kami talaga. Tapos obvious na galit sa min yung proctor namin. Dapat daw patunayan namin kung bakit kami nasa section namin. Hindi naman namin gustong mapunta sa top section, bakit kailangan naming magdusa dahil nandon kami. (Ma’am kung mababasa niyo po tong post na ito, sana graduate na ko sa mga panahong ‘yon. Dahil natatakot din naman ako sa inyo. Sobrang laking ambag ninyo sa stress ko sa buhay at sa mga saloobin ko bilang tao. Apektado po talaga ako sa mga obvious na hostility ninyo sa amin. At OA po ako. ) Dahil nagpaliwanag ako, halata talagang natatakot ako. =)
Nakakalungkot lang na hindi namin ma-meet yung expectations niya tulad ng pagre-recite ng bibong-bibo (nakakatakot kasi-hindi ako pala-recite kinakabahan talaga ako), pagpasok ng super aga (7:30 ang time, 7 pa lang napasok na sya. Huhu, ang hirap gumising) ,isa-puso ang storya ng pagkasakop ng Pamilya ni Gengis Khan sa Asya, mga dinastiya ng Tsina, ang Pyramid of Skulls ni Tamerlain, pagkatuklas sa Bidismo, Hinduismo, Islam atbp (Oo, seryosong minsan pinangarap ko din talagang aralin to at maikwento sa mga magiging anak at apo ko sina Ghengis Khan, Tamerlain, Buddha atbp na parang kasama ako sa mga pagsubok nila sa buhay at minsan sa buhay ko nakainuman ko sial, gusto ko talaga silang kilalanin kaso lang sa daming ginagawa: ang napaka demanding na thesis, Major exams, completion ng cases, obligasyon sa bahay, buhay, sarili at kalandian, parang huli mo na s’yang ipa-prioritize. Choose the lesser evil, babagsak ka sa minor subject o wala kang social life? Napakabaluktot na reasoning.hehe)
I hope we can see the picture on both sides. Feeling ko kasi hindi lang namin maintindihan ang mga teachers at hindi din nila kami naiintindihan. Nakaka-frustrate din siguro ang mga studyanteng napaka-OA mag-react. Katulad ko.
Yup alam kong somewhere in time naging mag-aaral din sila. Siguro maiiniindihan ko na lang din sila kapag nasa situation na nila ako. (Wala akong balak mag-teacher, dahil ayokong gawin sa kin ang mga pinag-gagagawa ko sa mga naging teacher ko, pero siguro kapag papakasalan lang ako ni Chris Tiu kapag nag-teacher ako eh baka mapaisip din talaga ako.) Sa ngayon habang hindi ko pa sila gets- maii-stress na muna ako dahil sa kanila.
Blogged @ 3:23 AM |
0 comments
