Monday, February 22, 2010
Badtrip Chronicle 1
;Ang tagal na din ng huli akong humarap sa computer para sa blog post ko. Actually, several times nagtry akong magsulat kaso it all ended up in vain kasi wala naman ako maisip na paraan para I condense yung mga pangyayari sa 4 months ng ever so boring kong buhay .
Tapos naisip kong blog ko to at ako ang nasusunod dito. Eh ano kung hindi mo magustuhan? As I’m always saying “MOMENT KO TO, WAG KANG NANGENGEALAM”. And with that I’m firmly resolved…
So bale yon, NagBoracay kami nung November. Tapos na-hire ako sa hospital malapit samin nung December. As usual volunteer ulit at walang sweldo.
OO etong post na to eh tungkol na naman sa akin at wala pa din akong sweldo… Ganon pa din..
Gusto ko yung ganon eh!? Bakit ba? Ayoko ng sinuswelduhan?! Sarkastiko ang tadhana ((OO DAMAY ANG TADHANA!? BAKET?? HINDI PWEDE??)) sakin, kung makikita mo sa mga huling post ko, sinabi kong gusto ko na ng trabahong may sweldo. Hindi naman sangdamakmak pero may mga job offers din naman sakin na kunsan ay—hindi man ako yayaman—eh masusuportahan ko kahit ang pagbili ko ng sanitary napkin (oo kabali yon, kaderder akong tao. ganon talaga), meryenda at blush on. Pero pinili ko pa din yung wala akong kikitain! Serbisyo publiko pa din.
Moment ko to para isigaw sayo na badtrip ako dahil sa halos 6 na buwan kong pagvo-volunteer napapagod na ko!! Gusto ko namang maging looking forward sa kinsenas na sweldo, gusto ko nagrereact na din ako sa mga kaltas ng tax ng gobyerno, sana makagala na din ako sa mga lugar na hindi ko mapuntahan MAINLY because kahit pamasahe wala ako- kasi Just so you know, hindi ako gumagala mga ilang months na dahil (AT IYON AY SA KADAHILANANG) nahihiya na ko sa magulang kong humingi ng pera!
Kasi supposedly by now, ako na dapat nagbabayad ng kuryente namin, nag-g-grocery atibapa! Gusto kong palitan yung cellphone kong kung ico-convert mo sa tao eh nasa ICU na at nakarespirator na sa sobrang daming sira, kaso nirerevive lagi tuwing natitigok kasi hindi kaya ng family niya (AKO YON) ng wala sya! Gusto kong bumili ng digicam ,ipod, lahat ng maliit na BAKAL na UMIILAW, sarili kong laptop. LAHAT!!!
Mainit ang ulo ko! OO mainit sya! Ayokong kumalma kasi mawawala ang flow of thoughts ko kapag kalmado ako!!!
Hindi kami pinapayagan ng magulang ko magcall center. Dahil NURSE dawkasi kami, dapat don ako sa line of work. Ang tingin nila kapag nagcall center YOU WILL CROSS THE DARK SIDE… ooo creepy… Eh syempre, masunurin akong bata, uto-uto, walang sariling desisyon, whatever you want to call me, basta ang point ayoko naman suwayin ang magulang ko kasi ahm, kasi—sa kanila ako hihingi ng pamasahe pang-apply? BAsta! Ayokong sumusuway sa magulang!?
Badtrip ako.. Badtrip.. Sa mga moments na naiinis ako at wala akong pang-Mcdo, namumutawi sa utak ko ang mahiwagang tanong na-“ BAKIT KA PA KASI NAG NURSE ?”..
Punyeta! Malay ku ba!?
Don’t be mistaken, hindi ako araw-araw ganito.. Once in a blue moon nagiiba ang amount ng mga hormones at gumugulo ang mga ezymes ko kaya kailangan ng object of affection ang mood swings ko. Pero most of the times kontento naman ako sa buhay kong walang sweldo, masaya naman ako at naniniwala naman ako na this is just a phase and in time, babangon din ako sa lusak…
PERO NGAYON HINDE! Gusto kong sugurin yung School ko nung college at ipabalik yung tuition ko dahil pucha! Wala akong natutunan sanyo! Hindi niyo pwedeng ipamuka sakin ang lintik na palatak niyo lagi na “Depende sa Estudyante kung gusto niya matuto”.
Pakyu! Walang pwedeng isisi sa akin!! Ginawa ko lahat ng pinagagawa niyo nung estudyante pa ako! Leche! Masipag ako mag-aral, wala akong absent, wala akong bagsak! LAHAT!! Bakit ngayon ang dami kong hindi alam at wala akong trabaho! Wala! Kasalanan to ng Gobyerno! Ng Lipunanag MAhirap! Ang mga lintik na pulitikong Kurakot! Oy Mangagsibago na nga kayo!! BADTRIP!!!
AT ETO PA ANG BADTRIP SA LAHAT!!!
MAY TIGDAS AKO !!!!!!!!!!!!!!
Tapos naisip kong blog ko to at ako ang nasusunod dito. Eh ano kung hindi mo magustuhan? As I’m always saying “MOMENT KO TO, WAG KANG NANGENGEALAM”. And with that I’m firmly resolved…
So bale yon, NagBoracay kami nung November. Tapos na-hire ako sa hospital malapit samin nung December. As usual volunteer ulit at walang sweldo.
OO etong post na to eh tungkol na naman sa akin at wala pa din akong sweldo… Ganon pa din..
Gusto ko yung ganon eh!? Bakit ba? Ayoko ng sinuswelduhan?! Sarkastiko ang tadhana ((OO DAMAY ANG TADHANA!? BAKET?? HINDI PWEDE??)) sakin, kung makikita mo sa mga huling post ko, sinabi kong gusto ko na ng trabahong may sweldo. Hindi naman sangdamakmak pero may mga job offers din naman sakin na kunsan ay—hindi man ako yayaman—eh masusuportahan ko kahit ang pagbili ko ng sanitary napkin (oo kabali yon, kaderder akong tao. ganon talaga), meryenda at blush on. Pero pinili ko pa din yung wala akong kikitain! Serbisyo publiko pa din.
Moment ko to para isigaw sayo na badtrip ako dahil sa halos 6 na buwan kong pagvo-volunteer napapagod na ko!! Gusto ko namang maging looking forward sa kinsenas na sweldo, gusto ko nagrereact na din ako sa mga kaltas ng tax ng gobyerno, sana makagala na din ako sa mga lugar na hindi ko mapuntahan MAINLY because kahit pamasahe wala ako- kasi Just so you know, hindi ako gumagala mga ilang months na dahil (AT IYON AY SA KADAHILANANG) nahihiya na ko sa magulang kong humingi ng pera!
Kasi supposedly by now, ako na dapat nagbabayad ng kuryente namin, nag-g-grocery atibapa! Gusto kong palitan yung cellphone kong kung ico-convert mo sa tao eh nasa ICU na at nakarespirator na sa sobrang daming sira, kaso nirerevive lagi tuwing natitigok kasi hindi kaya ng family niya (AKO YON) ng wala sya! Gusto kong bumili ng digicam ,ipod, lahat ng maliit na BAKAL na UMIILAW, sarili kong laptop. LAHAT!!!
Mainit ang ulo ko! OO mainit sya! Ayokong kumalma kasi mawawala ang flow of thoughts ko kapag kalmado ako!!!
Hindi kami pinapayagan ng magulang ko magcall center. Dahil NURSE dawkasi kami, dapat don ako sa line of work. Ang tingin nila kapag nagcall center YOU WILL CROSS THE DARK SIDE… ooo creepy… Eh syempre, masunurin akong bata, uto-uto, walang sariling desisyon, whatever you want to call me, basta ang point ayoko naman suwayin ang magulang ko kasi ahm, kasi—sa kanila ako hihingi ng pamasahe pang-apply? BAsta! Ayokong sumusuway sa magulang!?
Badtrip ako.. Badtrip.. Sa mga moments na naiinis ako at wala akong pang-Mcdo, namumutawi sa utak ko ang mahiwagang tanong na-“ BAKIT KA PA KASI NAG NURSE ?”..
Punyeta! Malay ku ba!?
Don’t be mistaken, hindi ako araw-araw ganito.. Once in a blue moon nagiiba ang amount ng mga hormones at gumugulo ang mga ezymes ko kaya kailangan ng object of affection ang mood swings ko. Pero most of the times kontento naman ako sa buhay kong walang sweldo, masaya naman ako at naniniwala naman ako na this is just a phase and in time, babangon din ako sa lusak…
PERO NGAYON HINDE! Gusto kong sugurin yung School ko nung college at ipabalik yung tuition ko dahil pucha! Wala akong natutunan sanyo! Hindi niyo pwedeng ipamuka sakin ang lintik na palatak niyo lagi na “Depende sa Estudyante kung gusto niya matuto”.
Pakyu! Walang pwedeng isisi sa akin!! Ginawa ko lahat ng pinagagawa niyo nung estudyante pa ako! Leche! Masipag ako mag-aral, wala akong absent, wala akong bagsak! LAHAT!! Bakit ngayon ang dami kong hindi alam at wala akong trabaho! Wala! Kasalanan to ng Gobyerno! Ng Lipunanag MAhirap! Ang mga lintik na pulitikong Kurakot! Oy Mangagsibago na nga kayo!! BADTRIP!!!
AT ETO PA ANG BADTRIP SA LAHAT!!!
MAY TIGDAS AKO !!!!!!!!!!!!!!
Blogged @ 3:50 AM |
2 comments
